Behandeling chronisch letsel

Stalrust en gecontroleerde beweging

Rust en een geleidelijk opgevoerde belasting van de pees zijn een zeer belangrijke voorwaarde voor heling van pees- en ligamentletsels. Initieel zorgt de rust voor een vermindering van de ontsteking. Daarna wordt het ligament in een gecontroleerd trainingsprogramma voorzichtig gestimuleerd zodat het langzaam zijn oorspronkelijke sterkte weer gaat benaderen.

Dunne collageenvezels moeten worden vervangen door dikke en er moeten crosslinks ontstaan tussen de vezels. Dit proces duurt minimum 6 maand.

Het herstelpercentage ligt duidelijk hoger bij paarden die tijdens de herstelperiode gecontroleerde beweging maar geen weidegang krijgen.

Verder is een goede opvolging van het paard belangrijk om overbelasting te voorkomen. Als er tijdens het revalidatieproces weer klinische symptomen verschijnen moet de pees echografisch gecontroleerd en het schema eventueel aangepast worden.

Aanpassing van het beslag

Een slechte hoefbalans of verkeerd beslag werkt predisponerend voor interosseusletsels. Het belangrijkste punt is dus het corrigeren van eventuele afwijkingen. Daarna kan men eventueel proberen met een speciaal beslag de interosseus extra te ontlasten.

• Voor renpaarden worden vaak de ijzers niet veranderd. De hielen worden dikwijls wel kort gekapt, terwijl de teen lang gelaten wordt.

• Bij dravers speelt het beslag een aanzienlijke rol. Halfronde ijzers of ijzers met een unilaterale wig veroorzaken overbelasting van de interosseus door torsie en mogen dus niet gebruikt worden. Gewone, vlakke hoefijzers zijn het best, maar om de grip op de baan te verhogen mag indien nodig een greep of bilaterale wig gebruikt worden. De teen moet zo kort mogelijk gehouden worden en de hielen mogen niet overdreven ingekort worden.

Medicamenteuze therapie

Een systemische behandeling gedurende enkele dagen met niet-steroïdale en/of steroïdale ontstekingsremmers kan de acute ontstekingscomponent elimineren en werkt analgetisch. Lokaal aangebrachte of intralesionaal geïnjecteerde corticosteroïden remmen de heling en zijn in chronische gevallen dus gecontraïndiceerd. Indien gewenst kunnen producten gebruikt worden die de kwaliteit en snelheid van heling zouden bevorderen. Zo is er glycosaminoglycaan, dat per os gegeven kan worden. Hyaluronzuur kan intralesionaal of systemisch toegediend worden. Glycosaminoglycaan schijnt de acute ontsteking te remmen en tegelijk de collageensynthese te stimuleren.

Injectie van beenmerg

Voor heling van een ligament zijn groeifactoren nodig, die de angiogenese, mitose en matrixproductie stimuleren. Door beenmerg in een letsel te injecteren worden groeifactoren, cellen en fibrinogeen geleverd. Dit bevordert de heling. Uit een uitgebreide studies bleek dat een injectie van autoloog beenmerg,afkomstig van het sternum, de heling versnelt en de kwaliteit van de heling verbetert. De techniek is bovendien veilig. Injectie van beenmerg in de pees kan toegepast worden bij erge acute tendinitis en bij chronische tendinitis.

Hydrotherapie

Overige therapieën

De natuurlijke heling van een pees is traag en vaak van slechte kwaliteit. Men heeft dan ook op vele manieren geprobeerd het helingsproces positief te beïnvloeden. Van de meeste methoden is nooit een positief effect bewezen. Tegenwoordig worden ze dan ook afgeraden. Splitsing van het ligament heeft geen zin in chronische gevallen. In acute gevallen met aanzienlijke intraligamenteuze hematomen kan splitsing misschien wel gunstig werken. Het opgestapelde vocht kan dan gemakkelijker weg.

Ook het aanbrengen of injecteren van cauteriserende stoffen, al dan niet na "branden" van de huid om de stof tot bij de pees te brengen, heeft geen bewezen effect. Het is inderdaad moeilijk voor te stellen dat op deze manier het helingsproces verbeterd kan worden. Het enige effect dat verwacht mag worden is het ontstaan van extra schade en meer littekenvorming.