1. Voor men begint te behandelen moeten de vorm van de hoeven, het beslag en de hoefbalans gecontroleerd en eventueel gecorrigeerd worden.

2. Het is steeds aangewezen om de heling op te volgen via herhaalde echografieën of radiografieën (bij avulsiefracturen). Men kan bijvoorbeeld elke twee maand een echo maken tot genezing opgetreden is. De behandeling is verschillend naargelang het acute of chronische tendinitis.

3. De acute gevallen zijn vrij goed te behandelen. Paarden die in een zeer vroeg stadium aangeboden worden en nog geen echografische letsels hebben, kunnen op korte tijd (meestal minder dan 1 maand) herstellen na lokale infiltratie met corticosteroïden, een topicale behandeling met DMSO, hydrotherapie met koud water en een relatief snel opbouwend revalidatieschema. Bij lokale infiltratie van corticosteroïden is er wel een verminderde heling en zelfs kans op een ruptuur.

4. Systemisch toegediende corticosteroïden werken even goed als lokaal geïnfiltreerde en hebben minder nadelige lokale effecten. Paarden met echografisch zichtbare voorbeenletsels herstellen meestal volledig na een programma van drie maand boxrust en gecontroleerde beweging.

De letsels kunnen op echografie compleet verdwijnen, of verbeteren maar toch nog zichtbaar blijven. Het paard mag in het tweede geval pas terug normaal werken na minimaal 6 maand rust en als de letsels over een periode van minstens 3 maand echografisch niet meer veranderend zijn.

Achterbeenletsels zijn algemeen veel moeilijker te genezen. Letsels jonger dan 4-6 weken reageren redelijk op behandeling met corticosteroïden. Deze verminderen de zwelling zodat de kans op het adhesies vermindert. De duur van de rustperiode wordt weer bepaald aan de hand van de echografische evolutie.